Մի առասպել, որ շատ նման է մեր կյանքին...
Երբ Արարիչը այն Մեծ
Արարումն իր ավարտեց,
Թիկն տված իր Գահին,
Հիանում էր իր գործով,
Բայց երբ իր շուրջը նայեց,
Հուսալքվեց նա ասես․․․
Նա չունի կանգառ - շարժվում է անկոչ
քաղաքից քաղաք, երազից երազ, մերժումից մերժում,
ցինկ ցերեկների, գեշ գիշերների միջով է անցնում,
հրադաշտերով մղձավանջների, կիրճերն է հատում
մեղապարտության, թավուտը խղճի
եւ սառցածովը սրտադավության...
Նվիրումը մեր անսահման և մեր սրտի սերն ուրիշ է,
Ախ, ինչ օգուտ, իմ Արարատ, երբ այժմ քո տերն ուրիշ է...
Հազար աչքով գամվել ենք քեզ, հազար սրտով սիրահարվել,
Նույնիսկ օտար սիրտն ես գերում, բայց մեր սերը, մերն ուրիշ է:
Ինչպես էլ ավարտվի պատերազմն ՈՒկրաինայում, այն, միևնույնն է, լինելու է Ռուսաստանի օգտին։ Խոսքը չի վերաբերում տարածքային ընդլայնմանը, խոսքը չի վերաբերում նրան, որ ծայրագույն պատժամիջոցների պայմաններում կարողացավ վերախմբավորվել ու դիմագրավել։ Խոսքը վերաբերում է նախ և առաջ Ռուսական պետության ռազմավարական վերաիմաստավորմանը...